Hər sözümün ağasıyam, deyənədək mənimdir, susaydım kaş...
Yazmazdım, deməzdim, olmazdım peşiman bəlkə də...
Bilirdim hər sözüm, cümləm belə tez ünvanına çatacaq...
Nəticəsinə, cavabına qatlana bilsəydik, hazır olsaydıq kaş ki...
Sən eşitmədin, oxumadın, mən isə susdum, yoxdur söz, cümlələr sanki...
Bir peşimançılıq, məyusluq, təsəlli gizlənir "sanki"də, "kaş ki"də, "bəlkə də"də...
"Sanki" bənzətmədir təsəlli üçün, bir də ki, xəyal, arzular, sonsuz bədii təsvirlər...
"Kaş ki" puç olmuş ümid, bitmiş inam, səbr, peşiman olmaq, darıxmaq...
"Bəlkə də" "kaş ki"yə olubdur dərd ortağı, qardaş, sirdaş, yol yoldaşı, yaşanılmalıydı, yaşanılmadı, yaşanmamalıydı, yaşanıldı... Yarımçıqdırlar "bəlkə"lər də, "kaş ki"lər də...
"Sanki" bir istəkdir, yoxluğu ilə cəlb edir bizi... Özümüzü aldadırıq sanki...
"Kaş ki" deyə-deyə "əfsus"larımız, "heyif"lərimiz, gizlənir "kaş ki"də çox gizli məqamlar, sözlər, arzu və fikirlər...
"Bəlkə də" seçimdir, səhv, ya da ki, doğru, etmişik, etməmişik... "Bəlkə də" yaradır "Kaş ki"ləri "Sanki"...
Bu qədər mürəkkəb, bu qədər dərin, bu qədər mənalı, fəlsəfi, azır insanlar...
Özünü keçmişlə məhv etməkdənsə, indini, gələcəyi düşünməlidir "Əslində"...
Eh, daha nələr, nələr, kimlər, kimlər...
Burada sussam, üç nöqtəmi qoysam, bəlkə də yaxşı olardı...
Комментарии