Mәni kimsә soruşsa, de ki, yoxam, getmişәm...
Ölüm gәlsә, de ki, bir az möhlәt istәyirәm, yaşamağa tәlәsirәm... Yarımçıq qalıb, arzularım, planlarım, işlәrim...
Xәstәlik gәlsә, de ki, istәmirәm gәlsin qapıma, qov onu, gәlmәsin daha...
Sevgi gәlsә, buraxma, de ki, dәniz kәnarındadır, ruhuyla tәklikdә monoloqdadı...
Ümid gəlsə, buraxma, de ki, yoxam, yalanlara, nağıllara inanmıram, ondan bezmişəm...
Vicdan gəlsə, buraxma, de ki, yoxam, itirmişəm özümü həyat yolumda, çıxmışam özümü axtarmağa...
Ürək gəlsə, de ki, yoxam... Yorulmuşam... Dincəlməyə var ehtiyacım... Qoy o da dincəlsin bir az, son zamanlar yaman narahatdır, yaman ağrıyır...
Səbr gəlsə, de ki, yoxam... Getsin, bir də gəlməsin... Tükənmişəm, yoxam artıq...
Uşaqlar gəlsə, açma, de ki, yoxam, yoxdur burada uşaqlar, yaşamaz kimsə...
Etibar gəlsə, buraxma evimə, de ki, yoxam, çoxdan ona yoxdur ehtiyacım, etibar etdiklərim tərk etmişdir məni, o da tərk etsin...
İnsanlar gəlsə, de ki, yoxam... Qaçıram onlardan... Tənha qalmaq istəyirəm... Bəzən utanıram insan olmağıma görə...
Xatirələr gəlsə, buraxma, yoxam... Onsuz da üzübdür məni nə vaxtdır...
Xəyallar gəlsə, buraxma, yoxam... Xəyallar yalana aparır məni, yoldan çıxardır... Özümü aldatmağa başlayıram...
Hədiyyələr gəlsə, buraxma, de ki, bilmirəm, nə var içində... Sürprizlərdən ehtiyat edərəm bu aralar, son zamanlar...
Burax, gəlsə azadlığı, unutqanlığı...
Bildiyim, anladığım tək bir həqiqət var, içimdəki və çölümdəki Günel ahəngdar olduqları qədər də ziddiyyətlidir, oxşar olduqları qədər də fərqlidirlər...
Bir də bir həqiqət var...
Ölümә gedәn yolda 33-cü addımımı atmışam...
Hәr kәs özündәn sonra qoyar ad, iz...
Birinin adı, izi qәlblәrdә, yaddaşlarda, beyinlәrdә, şәkillәrdә qalar, silinməz, birinin izi, adına söyәrlәr, qarğış edәrlәr pis olduğundan...
Mәn hansı biriyәm, hәlә bilmirәm...
Комментарии