Bu yazını yaşı 21 yaşdan aşağı, 60 yaşdan yuxarı olanlar, ürəyi zəif olanlar, namus – qeyrətdən dəm vurub, özü bir qəpiklik qiymətə sahib olmayanlar, yanıqlar, yaradıcılığı anlayamayanlar, əsəb xəstələri, ruhi xəstələr, hər kəsə fahişə kimi yanaşanlar oxumasın, ciddi şəkildə tövsiyə edirəm.
Bu bir yazıdır, xəyalımın məhsuludur.
Kimsə yozmasın… Sadəcə oxumaq istəyən oxusun…
Bir qadın olaraq tövsiyəm, maarifləndirici yazıdır… Evli kişilər, xanımlarınızı maarifləndirin, sevgi və həzzi ailənizdə xanımınızla yaşayın, subaylar öyrənin, öyrədin…
I hissə: İlk dəfə…
Tanışlıq. Məni sanki 100 ildi tanıyırsan. Elə mən də səni… Bu qədər oxşar, yaxın, doğmalıq var… O gün soyuq ayın günlərindən biri idi. Mən yaxın rəfiqəmin tədbirini aparırdım. Çox adam var idi. Bir az həyəcanlı idim. Yaxın dostlarım var idi, dəstək olurdular. Onların yanımda olması mənə ürək-dirək verirdi, üzərimdə böyük məsuliyyətin olduğunu, insanları maraqlandırmalı olduğumu, hər kəsin diqqətinin mənim üzərimdə olduğunu hiss edirdim. Bu tədbiri uğurla açmalı və bağlamalı idim. Hər kəs razı qalmalı, bezməməli və yorulmamalı idi. Sən məni o tədbirdən tanıyırdın. Mənsə səni tanımırdım. Çünki bu mühitə, bu insan birliyinə yeni düşmüşdüm. Çox adamı tanımırdım, bir çoxu məni tanısa da. Sən məni o gündən seçmişdin. O gündən bəlkə də var idi mənimlə bağlı planların. Sonra bir neçə tədbirdə birlikdə olduq. Üz-üzə gəldik, ünsiyyətdə olduq, çay məclisləri, dostlarla yığıncaq, görüşlərdə üzləşdik. Susurduq amma… Mən biganəydim, sanki səni tanımırdım. Bəlkə ona görə ki, hazır deyildim, bəlkə istəmirdim, bəlkə lazım bilmirdim, bəlkə istəmirdim kimsə olsun həyatımda.
Budur növbəti görüşümüz oldu. Növbəti görüş. Bizi yaxınlaşdıran görüş… Mən sənə gizlincə, oğrun-oğrun baxıram, səni öyrənir, təhlil edirəm. Tək deyilik. Ailəvi restorandayıq, dostlar var yanımızda. Mən bir küncdə oturmuşam, sən bir küncdə, arada baxışlarımız kəsişir.
Dostlar musiqi sifariş etdi, səs gücləndirisinə qoşdular mobil telefonu, rəqs etməyə başladıq. Öncə romantik rəqslər gəldi, cüt-cüt, tərəfdaşlarımızı dəyişərək rəqs edirdik. Dost idik, səmimi dostlar. Nəsə gözləmirdik bir-birimizdən, bir-birimiz haqqında pis fikirlərdə deyildik. Sənsə rəqs etmirdin. Oturmuşdun kənarda. Bizə tamaşa edirdin. Sonra ərəb mahnısı qoyuldu. Saad Lamjarred – Mal Habibi Malou mahnısı. Hər kəs kənara çəkildi. Tək mən rəqs etməyə başladım. Hər əlimə iki qaşıq aldım, rəqs etdim. Mən rəqs etdikcə, hər kəs sakitcə baxırdı. Susurdu. Sən də baxırdın. Gözlərini çəkə bilmirdin məndən. Elə o vaxtdan məni yaxından tanımaq istədin.
Mənsə səni yaxın buraxmırdım. Tanış idik, amma üz vermirdim sənə. Ehtiyat edirdim. Həyatda gördüyümü görmüşdüm deyə. Kiməsə etibar etmirdim deyə, münasibət qurmurdum səninlə. Dostluğumuz belə məhdud, qapalı idi.
Zaman keçdikcə, ortaq dostlarımızın sayı artdıqca, dost məclislərində səninlə tez-tez üz-üzə gəlməyə, ünsiyyətdə olmağa və bir-birimizi tanımağa başladıq. Hər kəs məni “kompleksiz fahişə” hesab edirdi, bəlkə sən də elə düşünürdün mənim haqqımda, bəlkə bu düşüncən məni cəlb edirdi sənə. İçim özümü yandırırdı, çölüm özgəni.
Sonra sosial şəbəkə, ismarıc, zənglər vasitəsilə ünsiyyətimiz davam etdi, təklikdə görüşmürdük, tək qalmaq imkanımız da yox idi. Sənlə oxşar olduğumuz qədər də fərqli idik. Səni mənə həm cəlb edirdi nələrsə, həm səni məndən itələyirdi.
Budur ünsiyyətimiz artmağa başladı. Yaxınlaşdıq. Cəsarət tapıb görüşmək qərarına gəldik. Hər görüş zamanı yazmağa başladım, təsəvvür, istək, xəyallarımı. Sənə yazıram bu yazını. Gündəlik kimi. Bəlkə nə vaxtsa, oxuyacaqsan deyə:
Gündəlikdən: Çox cəsarətliyəm, yazıram sənə… Cəsarətliyəm, dəvət elədim evimə…
Hazıram, səni gözləyirəm… Gözləyirəm səndən xəbər: “Qapını aç, mən gəlmişəm.”
Geyinmişəm ən çox sevdiyim və mənə yaraşan donumu, bəzənməmişəm, etməmişəm makiyaj, istəyirəm təbii halımı, makiyajsız görəsən məni… Onsuz da silinəcək makiyaj, ya sən siləcəksən, ya da ki, özümə sildirəcəksən…
Budur yazdın ismarıcını, qapımı döyürsən, həyəcanlıyam, sevincliyəm, bu qədər yaxınsan mənə, cəmi bir addım…
Açıram qapını, əlində vardır qırmızı kəmşirin nar şərabı, stolumun üstündə fərqli təamlar, meyvə, çərəzlər…
Girirsən içəriyə… Təbəssüm var dodağında, sevinir parıldayan gözlərin…
“Xoş gəlmisən”- deyib, səni bərk qucaqlayıram, əlindəki şərabı alıb, mətbəxə keçirəm, bir əlimlə əlindən tutub, səni də özümlə aparıram… Ürək döyüntülərini biləyindən tuturam, nəfəsin bir gəlib, bir də gedir, tez-tez… Həyəcanlısan… Dönüb baxıram sənə… Baxışlarımız görüşür, gülümsəyirəm… Sənsə mənə baxırsan…
Hal-əhval tuturam… Sənsə susursan, sən susduqca, mən də susuram… Baxışlarımız danışır bizim yerimizə…
Yaşantılar: Əlimlə Bakı küləyinin dağıtdığı saçlarını düzəldirəm, sığal çəkirəm… Sənsə mənə baxmağa davam edirsən, gözlərim gülür…
Saçlarını darayan barmaqlarım başının arxasına, boynuna gedir, əlimi əlində sıxırsan… Nəfəsin istiləşir…
Günahsız baxışlarımla baxıram gözlərinə, öpürəm alnından, gözlərindən, sonra yanaqlarından, əlimi bərk sıxırsan, ağrıtmır ancaq…
Əlini öpürəm, gözlərin alovlanır, sonra çəkirəm əlini boynundan, buraxıram əlini, bir az uzaqlaşıram…
Soruşuram ac olub olmadığını, sənsə susursan, bilirəm acsan, cavabında “acam, doyurt məni, səni yemək istəyirəm” deməyini gözləyirəm, sənsə susursan, sükunət içində baxırsan mənə…
Baxışlarınla yeyirsən məni… Gəlirsən mən tərəfə, əlimdəkiləri alırsan əlimdən, qoyursan kənara… Əlinlə üzümə düşən saçlarımı kənara atırsan, əlin yanağıma toxunur, baxmağa davam edirsən…
Saçlarımda gəzir əlin, sonra düşür boğazıma, boynuma, sonra qollarımdan sürüşərək düşür belimə, iki əlinlə əsir edirsən məni tutaraq belimdən, dartırsan öz tərəfinə…
Üzümüz arasında məsafə 1-2 sm… İsti nəfəsini və ürək döyüntülərini hiss edirəm, ritmini tuturam…
Baxışlar çox yaxın, nəfəs nəfəsə qarışır, baxışım gözlərindən düşür dodağına, dodağımla yüngülcə toxunuram dodağına…
Dodağını sanki dişləyirəm… Buta kimi olanda sovurub içimə çəkirəm…
Dilimlə yarıram dodağındakı qalaqurmanı, matsan, təslimsən, dilim gəzir içində… Tapır yarını, çıxardır dilini salır ağzıma, dilini sovururam…
Ürək döyüntüsü ritminlə öpürəm səni, sinəmlə sinənə toxunur, əlimlə açıram köynəyinin düymələrini… Əlimi gəzdirirəm bədənində, toxunuram boynuna, belinə, cırmaqlayıram belini dırnaqlarımla…
Boynundan əlim qalxır başının arxasına… Öpdükcə, oynayıram saçlarınla… Əlimlə başını sanki massaj edirəm… Köynəyinin düymələrini tam açıb, çıxardıram bədənindən…
Sən məni özünə tərəf bərk sıxırsan… Tələsmirik, bir-birimizə baxırıq, nəfəs almağımız tezləşir, nəbzimiz tez-tez vurmağa başlayır… Sonra öpüşərək məni itələyirsən mətbəxdəki stola…
Qaldırıb otuzdurursan stolda, donumu qaldırıb, ayağımı aralayırsan, özünə tərəf çəkirsən məni…
Комментарии