Deyirlərsə, göz yaşlarının rəngi olmaz… İnanma…
Var rəngi göz yaşlarının… Ağrının, içindəki yaranın, kədərin, ölümün və məhv olmuş ümidlərin, yox olmuş etibarın, doğrulmamış etimadın, bitmiş sevginin, sönmüş ehtirasın və axan görünməz qanın, darıxmağın, həsrətin, qaranlığın qarışıq rəngidir göz yaşının rəngi… Ona görə axdığında dərhal seçilir… Ona görə axdığında yandırır dərini… Ona görə qurusa da, yenə bərpa edilir…
Deyirlərsə, zaman hər yaranı sağaldır… İnanma…
Yara sağalmır, sadəcə müəyyən müddətə ağrımaz qalır, bir az unudursan, unudulursan… Keçmiş qayıdanda isə yaranın üstü yenidən açılar… Yenidən ağrıyar, yenə keçər deyə zamana bağlayırsan ümidlərini…
Deyirlərsə, ümid sonda ölür… İnanma…
İlk ölən ümid olur… Özünü aldatmaq istəmirsənsə, gerçəkliyi anlayıb qəbul edirsənsə, ümiddən də üzürsən əlini…
Deyirlərsə, hər şey bu həyatda qarşılıqlıdır… İnanma…
Sən saydıqca, sevdikcə, anladıqca, insanları, buraxdıqca yaxına, dəstək olduqca onlara, daha çox zərbələr alırsan, olursan pis insan… Aldıqca, alırlar, sənə heç nə qalmır özündən… Sənsə, verirsən, almadan…
Deyirlərsə, səbr et, hər şey düzələcək… İnanma…
Səbr etməklə, düzəlmir nəsə, həll edilmir problemlər, qayıtmır itkilərin geriyə, keçmiş vurulan zərbələrin izi, silinmir yaddaşdan anlar, xatirələr, gerçəkləşməkdən havada qalan xəyal və arzular… Düzəlmir heç nə oturub səbr etdikcə, gözlədikcə… Əlavə bir itkin də olur, səhhətin, vaxtın… Onlarsa dönməz geriyə…
Deyirlərsə, nə olursa, hər şey yaxşılığadır… İnanma
Deyildir yaxşılığa… Pislik də var baş verənlərdə… Neqativ də var… Niyə özümüzü aldadaq ki… Həyat isə davam edir… Ölmək istəsən də… İtkilərin yaxşılığına ola bilməz… İtkilərdən insan üzdə möhkəm, güclü olar, içində zəif, həssas, sınmış insan…
Boş – boş danışırlar əslində çox adam… Sanki özləri edirlər öz dediklərini, məsləhət bildiklərini… Düşünmürəm, əsla!
Комментарии