Qarşıma çıxan kişiləri gördükcə, bir daha ərə getməmək niyyətimdə, qərarımda haqlı olduğuma əmin oluram.
34 yaşımı qeyd edəcəyim, doğulduğum gündə “Nə yaxşı ki, sən varsan, səni sevirəm, Günel” deyəcək, qucaqlayacaq, sevincimdən məni ağladacaq sevgilim, kişi də olmadı. Tənhalıqdan bezsəm, bezməsəm, nə fərqi var ki?!
Gözündə qalxmamışdımsa, necə düşə bilərdim axı?

Комментарии