Kitab insanlar…

Kitab insanlar var…
Kimisi makulaturaya yarayır…
Kimisini oxuyub bitirmək olmur…
Kimisi təkrar oxuyursan, yorulmursan…
Kimisini oxuyub atırsan kənara…

Foto: Nofəl Ümid

Gecikməyi sevməyənlər tələsərlər, tələsməyi sevməyənlər gecikərlər, bircə vaxtında gəlməz, deməz, etməz, sevməzlər…

Kitab insanlar da elədir sanki. Ya tələsik yazılırlar, ya gecikir yazılanlar… Vaxtında gəlməzlər kitab olaraq…

Bəzi insanlar da ağır çəkili kitab kimidir. Çəkəndə ağır gələr, ya zahiri çəkisi, ya da içindəki gizlətdiyi, ya da söylədiyi sözləri, fikirləri…

Səhifələrin çoxdur, addımbaşı yeni fəsillər, bölmələr, bir girişin var, bir də son… Bəzən yarımçıq qalar sonun, davamını yazmaq üçün…

Kitabın da öz çəkisi var, dərindirsə sözlər, varsa mənası…

Hörmət edərsən, hər sözünü təhlil edərsən… Oxumazsan sürətlə…

Hər kitabın sözləri arasında məsafə var… Fasilə vermək üçün… Yorulanda, darıxanda, dayanmaq üçün…

Hər kitab vaxt aparar oxumaq üçün… İnsanlar kimi… Kitab insanları oxumaq vaxtından aparar. Bəzən peşman olarsan, bəzən isə yox…

Ölçərək oxuyuruq hər sözü, cümləni, sətirləri, abzasları… Bilirik ki, bitəcək, son səhifəsinə çatanda, istəyirsən ki, bitməsin, yazılsın sonunda “Ardı var”

Qramlarla ölçdün mənim hörmət çəkimi…
Millimetrlərlə ölçdü gözlərin bədənimi…
Saniyələrlə ölçdün mənə ayırdığın zamanı…
Ölçə-ölçə getdin, nə hörmətin qaldı, nə gözlərin, nə də zamanın ağlımda…