Nöqtəyəm...

Mən nöqtəyəm.
Nə olsun ki, kiçik görünəndə, böyük dünyam var.
Kiçik olsam da, nəticə məndədir.
Nə sual kimi boynu büküyəm, cavab gözləyirəm.
Nə nida kimi əmr edib nifrət qazanıram özümə.
Mən nöqtəyəm...
Kiçik ağ nöqtə, qara dünyada... Diqqətlə baxanda böyüyüb qaranı uduram içimdə... Ağ nöqtə olub qaranlıqda bir işıq, güman, ümidəm, bəzən isə dəyişmə, çevrilmə, yenilənmə nöqtəsi.
Mən nöqtəyəm...
Bütün sadə və mürəkkəb cümlələri, insanları, münasibətləri, əminsizliyi bitirirəm yerində və vaxtında qoyulmaqla.
Mən nöqtəyəm...
Formam da dəyişilmir, xarakterim, təyinatım kimi sabitəm.
Mən nöqtəyəm...
Görünməz olub itə bilərəm mətnlərdə, unudulmaq istəyərkən.
Məndən yaranıb bir dünya, hisslər, durğu işarələri...
Bəli... Mən nöqtəyəm...

Qürur duyuram özümlə...