Onun yaşı bəlkə çox deyildi. Amma xəstəlik onun üzündəki həyatın əlamətlərini silməkdə davam edirdi. Əvvəllər aramla öskürməsi aramsızlaşırdı. Gecələri yatmadığını gecə yarısı gələn ayaq səslərindən bilinirdi. Var-gəl edirdi. Sanki nə isə barədə ciddi düşünürdü. Həyat əhəmiyyətli qərar verməli idi. Onun yaxın qohumun olmadığına əmin idim. Yaxın qohumu olsaydı, ya yanına gələrdi, ya da evindən çıxardıb, onu qocalar evinə atıb evinə sahiblənərdi. Kapitalizm yaxın və doğmalardan bunu tələb edirdi. Qonşulardan bir mənimlə salam kəsərdi. Qalan qonşulara kinayə ilə baxardı. Hamısı üçün deyərdi ki, "əclaf qərb kapitalistidirlər". Mənimlə salamlaşmağına səbəb şərqdən gələn mühacir olmağım idi. O düşünürdü ki, kapitalizm və qloballaşma prosesi bizdə gec gedir, çünki müqavimət əzmimizi sındıra bilmir.
Xəstəliyinin nə olduğunu bilmirdim. Bu barədə danışmazdı. Ümumiyyətlə, az danışan biri idi. Bir onu bilirəm ki, vaxtilə hərbçi olub, indi təqaüddədir. Bir də bilirəm ki, onun özündən iki yaş cavan iti var. Adını "Rafiq" qoymuşdu. Hərbi xidmətdə olanda şərqdən olan bir hərbçi dostu var idi, adı Rafiq imiş. Rafiqin ərəb dilindən dost anlamını verdiyini bilirdi.
Səhhəti imkan verdikcə, iti ilə gəzməyə çıxardı. Son zamanlar nə özü, nə iti evdən çıxırdı. Bu əslində qorxunc bir ismarıc idi.
Dünəndən evində səslər gəlmirdi. İti də çöl qapısının önündə idi.
Öləcəyini bilən qonşum onu çölə çıxartmışdı ki, onun ölümünü görməsin, üzülməsin. Bir də ki, mənim o iti sevdiyimi bilirdi, iti bu soyuqda dəhlizdə saxlamayacağımı və ona sahib çıxacağımı bilirdi.
Bəli, o ölmüşdü. Vəsiyyəti barədə bir şey bilmirdim. Varisin də olmadığına əmin idim.
Bir onu bilirdim ki, onun əsl dəyər verdiyi, ən qiymətli olanı iti idi, onu da yazmadan mənə vəsiyyət etmişdi.
Bunu divanda oturub yazıram, it mənimlə üz-üzə oturub, gözündə kədər var, bir də kövrəlmiş simasında həm də qocalma var idi. Nə qədər yaxşı baxsam da, itin üzündə həyatın izləri getdikcə itirdi. O, əsl sahibin xiffətini çəkirdi... Onun öldüyünü bilirdi.
Комментарии