Şərq və qərb cəmiyyətinin fərqi nədir? Şərq cəmiyyətində tipik və oxşar düşüncə fərqləri var, çoxluq eyni düşünür və fərqli düşünməyə qorxur, ehtiyat edir, düşünmək üçün əziyyət çəkmir. Belə insanlar üçün tipik düşüncə tərzi, əməl edilməli yazılmamış qanunlar vardır. Bu çoxluğun yerinə hər şey onların öz seçimlərindən öncə müəyyən edilmişdir. Onlar bununla razılaşıb yaşayırlar, yaşadıqca, şikayət edirlər. Şikayət etməmişdən öncə özünüzə sual verin: Mənə bu lazımdır? Mən şəxsən bu vəziyyətdən çıxmaq üçün nəsə etmişəm?
Çoxluq düşünür ki, tipik düşüncə tərzi, ictimai qınaq, yazılmamış qanun və men tal dəyərlər həyatda yaşamağa köməklik edir və həyatı asanlaşdırır. Bəlkə də onlar üçün belədir. Amma özünü dərk edən, həyatını dərk edən və öz həyatını sevən, özü üçün yaşamağı bacaran insanlar bunu qəbul edə bilmir və qəbul etmir də. Şikayət etmir, özü həll edir.
Bizdə tipik və çoxluğun düşüncə tərzi:
Qız oğlana salam verib, ünsiyyətdə olmağa başlayırsa, oğlan dərhal düşünür ki, civi tutmuşam, birini bişirmişəm. Nə vaxt yatağa salacağam, fırlada biləcəyəm onu! Oğlan qıza salam verib, yazırsa, qız düşünür ki, bu oğlanın məndən xoşu gəlir, sevir məni, buna ərə getməliyəm. Nə vaxt alacaq məni?
Ailə həyatında sevgini paylaşırıq, nifrəti paylaşırıq, qəzəbi paylaşırıq, mərhəməti paylaşırıq, sevinci paylaşırıq, kədəri paylaşırıq. Bunu nəzərə almırıq, ciddi qəbul etmirik. Düzələcəyinə əminik və gözləyirik. Sonda paylaşdıqlarımız paylaşdıqca, artır. Nə artırsa, səbəb o olur, o səbəb isə adekvat nəticələrə gətirir.
Yaşın keçib, ərə getməmisən, evlənməmisən, deməli, xəstəliyin, problemin var, ya da əxlaqsızsan. Kimsə düşünməz ki, bəlkə təhsil alırsa, bəlkə karyera edirsən.
İctimai qınağın və mental qanunların yaxşı bir şey olduğunu düşünürük, ta ki, bizim özümüzə toxunanadək. Toxundusa, başlayırıq mübarizə aparmağa.
Yaxşı yaşıyanadək həyatdan razıyıq, xoşbəxtik, bir az dara düşən, çətinlik görən kimi şikayət edirik, narazıyıq, bədbəxtik. Həyatın ağ və qara zolağı var, əbədi nəsə yoxdur, müvəqqəti və keçicidir.
Sevgi cavabsız qalan kimi, xəyanət və yalanı tutan kimi isterikaya qapılmaq və dərd etməyə meyllilik tipiklikdir. Mütləq dalaşmaq, səs tonunu qaldırmaq, həyasızlıq etmək lazımdır.
Ərə gedən kimi uşaq doğmaq və evdəkilər üçün qulluqçu olmaq lazımdır. Ya da ki, qaynana və qaynatanın gözünün odunu bəri başdan alamq lazımdır. İnsan insana insan kimi davranması və ünsiyyətlə məsələlərin həll edilməsi sanki qeyri-mümkündür.
Geyimə görə insanın kim olduğunu müəyyən etmək olar. Ələxsus da qadınları.
Yemək yedikcə, gözümüz doymur, marketə və ya bazara planlı şəkildə, konkret siyahı olmadan gedirik, sonra da deyirik ki, xərclərimiz çoxdur.
Qız oğlanla, oğlan qızla dostluq edirsə, deməli aralarında nəsə var, intim yaxınlıqları olub.
İctimai yerdə mədəniyyətdən bixəbərik. Özümüz bilmədiyimizi və etmədiyimizi, başqasına öyrədir, məsləhət bilirik
İnsanlardan istifadə etmək üçün ona bacardığımız qədər çox sual veririk, adı da olur, tanışlıq…
Çoxluq düşünür ki, tipik düşüncə tərzi, ictimai qınaq, yazılmamış qanun və men tal dəyərlər həyatda yaşamağa köməklik edir və həyatı asanlaşdırır. Bəlkə də onlar üçün belədir. Amma özünü dərk edən, həyatını dərk edən və öz həyatını sevən, özü üçün yaşamağı bacaran insanlar bunu qəbul edə bilmir və qəbul etmir də. Şikayət etmir, özü həll edir.
Bizdə tipik və çoxluğun düşüncə tərzi:
Qız oğlana salam verib, ünsiyyətdə olmağa başlayırsa, oğlan dərhal düşünür ki, civi tutmuşam, birini bişirmişəm. Nə vaxt yatağa salacağam, fırlada biləcəyəm onu! Oğlan qıza salam verib, yazırsa, qız düşünür ki, bu oğlanın məndən xoşu gəlir, sevir məni, buna ərə getməliyəm. Nə vaxt alacaq məni?
Ailə həyatında sevgini paylaşırıq, nifrəti paylaşırıq, qəzəbi paylaşırıq, mərhəməti paylaşırıq, sevinci paylaşırıq, kədəri paylaşırıq. Bunu nəzərə almırıq, ciddi qəbul etmirik. Düzələcəyinə əminik və gözləyirik. Sonda paylaşdıqlarımız paylaşdıqca, artır. Nə artırsa, səbəb o olur, o səbəb isə adekvat nəticələrə gətirir.
Yaşın keçib, ərə getməmisən, evlənməmisən, deməli, xəstəliyin, problemin var, ya da əxlaqsızsan. Kimsə düşünməz ki, bəlkə təhsil alırsa, bəlkə karyera edirsən.
İctimai qınağın və mental qanunların yaxşı bir şey olduğunu düşünürük, ta ki, bizim özümüzə toxunanadək. Toxundusa, başlayırıq mübarizə aparmağa.
Yaxşı yaşıyanadək həyatdan razıyıq, xoşbəxtik, bir az dara düşən, çətinlik görən kimi şikayət edirik, narazıyıq, bədbəxtik. Həyatın ağ və qara zolağı var, əbədi nəsə yoxdur, müvəqqəti və keçicidir.
Sevgi cavabsız qalan kimi, xəyanət və yalanı tutan kimi isterikaya qapılmaq və dərd etməyə meyllilik tipiklikdir. Mütləq dalaşmaq, səs tonunu qaldırmaq, həyasızlıq etmək lazımdır.
Ərə gedən kimi uşaq doğmaq və evdəkilər üçün qulluqçu olmaq lazımdır. Ya da ki, qaynana və qaynatanın gözünün odunu bəri başdan alamq lazımdır. İnsan insana insan kimi davranması və ünsiyyətlə məsələlərin həll edilməsi sanki qeyri-mümkündür.
Geyimə görə insanın kim olduğunu müəyyən etmək olar. Ələxsus da qadınları.
Yemək yedikcə, gözümüz doymur, marketə və ya bazara planlı şəkildə, konkret siyahı olmadan gedirik, sonra da deyirik ki, xərclərimiz çoxdur.
Qız oğlanla, oğlan qızla dostluq edirsə, deməli aralarında nəsə var, intim yaxınlıqları olub.
İctimai yerdə mədəniyyətdən bixəbərik. Özümüz bilmədiyimizi və etmədiyimizi, başqasına öyrədir, məsləhət bilirik
İnsanlardan istifadə etmək üçün ona bacardığımız qədər çox sual veririk, adı da olur, tanışlıq…
Комментарии